Groeten uit Göteborg deel 11: Ons tweede jaar in Zweden – een onstuimig jaar

Twee jaar in Zweden, een jaar bij mijn Zweedse werkgever. De weken vliegen voorbij en terugkijkend was het een hectisch jaar. Dat merk ik ook aan mijn blog, want het was op deze plek erg stil de afgelopen maanden. Nu het einde van het jaar nadert, is het misschien wel leuk voor een korte terugblik op de afgelopen maanden van ons leven hier in Zweden.

Het eerste jaar na onze emigratie voelde als wittebroodsweken. We genoten van alle eerste keren en nieuwe dingen die op ons pad kwamen. Ondanks dat we al vele jaren in Zweden kwamen voor vakantie, was er nog zoveel nieuws te leren. We reisden veel op en neer naar Nederland vanwege mijn werk, maar afgezien daarvan was het een vrij onbezorgd jaar in een fijne huurwoning in een prachtige omgeving waarin we eindeloos wandelden, met lieve buren om ons heen. Hoe anders was dit jaar. Ons tweede jaar in Zweden liep beduidend anders.

>> Bekijk al mijn artikelen in de Groeten uit Göteborg reeks

Verbouwen en klussen

In de vorige ‘Groeten uit Göteborg’ update, geschreven in mei 2024, kun je lezen dat we een jaren ’50 woning hebben gekocht aan de rand van Göteborg. De afgelopen maanden hebben daarom vrijwel volledig in het teken gestaan van klussen en verbouwen. Gingen we in 2023 bijna ieder weekend op pad om nieuwe plekken te ontdekken in de regio, stonden we nu ieder vrij uur met gereedschap in ons hand.

Er is veel gebeurd: we hebben onder meer een hek rondom het perceel geplaatst (om te voorkomen dat Siggy aan de wandel gaat), we hebben een balkon laten bouwen waar alleen een kaal stalen frame in het huis verankerd zat en we hebben een deel van de kelder omgebouwd tot thuiskantoor. Na de jaarwisseling volgen zonnepanelen: ons energieverbruik hier is vrij hoog door o.a. een zwembad in de tuin en dat hopen we zo wat op te vangen. Gelukkig is de markt daarvoor hier nog niet zo verzadigd als in Nederland.

Lekkages, advocaat en meer problemen

Helaas verliep niet alles even soepel. Al snel na de sleuteloverdracht bleek dat de vorige eigenaar, die al bezig was met de renovering van het huis, zich niet aan afspraken had gehouden die we met elkaar netjes op papier hadden gezet. Ook bleek het huis, ondanks dat we een keuring hadden laten uitvoeren, behoorlijk wat verborgen gebreken te bevatten. Veel werkzaamheden die in het huis waren uitgevoerd, bleken cosmetisch: mooi aan de oppervlakte, maar in werkelijkheid niet praktisch of helemaal niet afgerond. We kregen te maken met lekkages, problemen met de verwarming en vele andere zaken. Uiteindelijk hebben we behoorlijk wat vakmensen over de vloer gehad om problemen te verhelpen en inmiddels is veel gelukkig geregeld. 

Nadat we een aanvraag voor een bouwvergunning deden, kregen we een brief van de gemeente op de deurmat, dat een bestaand deel van ons huis zonder bouwvergunning gebouwd is. Natuurlijk werd er gedreigd met boetes. De vorige eigenaar gaf geen gehoor en dat leidde ertoe dat we een advocaat in de arm hebben genomen om hem in beweging te krijgen om bepaalde documentatie aan te leveren. Niet helemaal wat we verwacht hadden bij aankoop natuurlijk. Het was ook geen lichtzinnige beslissing, maar wel een noodzakelijke. Na ruim zes maanden wachten hebben we vorige week ook alle aangevraagde (en vereiste) bouwvergunningen binnengekregen.

Thuisvoelen ondanks de stress

Met al het bovenstaande is het een stressvolle periode geweest. Maar toen we na een hoognodige vakantie in de zomer thuis kwamen, was het precies dat: we kwamen thuis. Ondanks alle tegenslag onderweg, voelt het gewoon heel fijn om hier te wonen. En wat een luxe: in de zomer na het avondeten nog even met de voeten in het water. In onze eigen, ruime, tuin. Af en toe moeten we onszelf echt knijpen dat dit ons leven is. Dat deze plek van ons is en dat we daar iets moois van aan het maken zijn samen. Er is wel nog wat minder contact met buren dan we hadden in het vorige huis, maar dat komt wel.

Het is trouwens erg fijn dat dit huis een ruime gastenkamer met aangrenzende badkamer heeft, waardoor we gemakkelijk bezoek kunnen ontvangen. Die logeerkamer is al geregeld gebruikt, want diverse vrienden en familie hebben de weg naar ons nieuwe huis al kunnen vinden. Op die momenten bezochten we de eilanden in de Bohuslän archipel, plukten we blauwe bessen in het bos, juichten we bij het ijshockey en aten we taartjes in Göteborg stad.

>> Lees meer: Ontdek de eilanden in de Bohuslän kust

Werk en studie

Ondertussen beleefde ik het eerste jaar bij mijn Zweedse werkgever. De cultuur op de Zweedse werkvloer is heel anders dan ik vanuit Nederland gewend ben. In mijn ervaring (en dat kan natuurlijk per bedrijf verschillen) is de afstand tussen collega’s groter, is er minder small talk, wordt er ’s middags warm geluncht en is een borrel op vrijdagmiddag er niet bij. Om vier uur zitten de meeste mensen immers alweer in de auto naar huis, want het gezin staat voorop in prioriteiten. Het duurde even voor ik mijn weg daarin kon vinden, maar inmiddels lukt dat best goed. Hoewel mijn collega’s het nog steeds raar vinden als ik met een boterham in de hand een lunchwandeling ga maken. Wat dat betreft ben ik nog niet helemaal ingeburgerd, haha!

Ook nog op het programma: Zweedse les. Ik had door privélessen al aardig wat voorkennis, maar wilde mijn beheersing van het Zweeds graag verbeteren. Inmiddels volg ik via het volwassenenonderwijs in onze gemeente lessen op gymnasiet (middelbare school) niveau en heb ik recentelijk de staatsexamens van jaar 1 afgerond met de hoogste beoordeling (A, wat staat voor een resultaat van 90-100%). Het is erg leuk om te merken dat je vooruit gaat en daarbij is het een fijne manier om mensen te leren kennen die in de buurt wonen. Mijn groep bestond uit mensen die niet of parttime werkten en het lukte me in hetzelfde tempo als zij de cursus af te ronden, maar dat was tijdtechnisch met vlagen wel pittig. Het onderwijssysteem is niet echt ingericht op (‘van 9 tot 5’) fulltime werkenden.

Ons tweede jaar in Zweden in de hoogste versnelling

De combinatie van al het bovenstaande zorgde ervoor dat we ons tweede jaar in Zweden in de hoogste versnelling zijn doorgejakkerd. En dan vergeet ik nog dat ik secretaris werd in het bestuur van het koor waarin ik zing, wat erg leuk is om te doen maar ook extra verantwoordelijkheid met zich meebrengt. Dat alles bij elkaar een beetje veel was, begon ik de afgelopen weken wel te merken. Zit je ineens alsnog in de ratrace waar je dacht uit te stappen door de emigratie. In het nieuwe jaar gaan we dat een beetje anders aanpakken. Nog steeds klussen, maar minder in snelheidvaart. Wel weer Zweedse les, maar de studiesnelheid op een tandje langzamer. Rust als themawoord. We gaan wel zien of het lukt, want ik ken mezelf…

Ik wens je mooie Kerstdagen en alle goeds voor 2025. Hopelijk mag ik je in het komend jaar weer als lezer terugzien hier. In de tussentijd kun je me ook volgen op Instagram of TikTok, waar ik regelmatig updates deel over ons leven in Zweden.