Groeten uit Göteborg deel 10: We hebben een huis gekocht!

Mijn laatste bericht uit de Groeten uit Göteborg serie, was een reflectie op ons eerste volledige jaar in Zweden. Inmiddels zijn we ruim vier maanden verder sinds dat artikel. Na lang zoeken is het dan eindelijk zover: we hebben een huis gekocht! In februari tekenden we het koopcontract en inmiddels hebben we de sleutels in bezit én zijn we volop aan het klussen. Het proces van het kopen en verbouwen van een huis is tegelijkertijd interessant, leerzaam en af en toe ronduit frustrerend.

>> Bekijk al mijn artikelen in de Groeten uit Göteborg reeks!

Huis gekocht: we gaan verhuizen!

In eerdere berichten gaf ik al aan dat we naar huizen aan het kijken waren. Bij voorkeur in dezelfde omgeving als waar we nu in een gemeubileerde huurwoning wonen. En dat huis hebben we gevonden! In februari tekenden we het koopcontract en begin vorige maand ontvingen we de sleutels. Het is een jaren ’50 woning, die deels al gerenoveerd is, maar waarin ook nog het nodige moet gebeuren. We doen daarin heel veel zelf, maar van sommige zaken rondom elektra of leidingwerk wordt hier geadviseerd dat niet zelf te doen vanwege verzekering en garantie.

Verschillende werkzaamheden zijn al in volle gang, maar er zijn ook projecten die waarschijnlijk moeten wachten. Tja, er groeit helaas ook bij dit nieuwe huis geen geldboom in de tuin. Het budget is dus helaas niet oneindig groot, maar het hoeft ook niet allemaal meteen perfect. We kijken er erg naar uit om veel spullen en meubels, die al 1,5 jaar in opslag staan, een plekje te geven en weer een ’thuis’ te creëren. Mijn handen jeuken bovendien om met de tuin aan de slag te gaan. Maar ik weet ook dat dit nu even niet de grootste prioriteit heeft.

Wat wel de prioriteit is: het huis bewoonbaar maken. We hadden geen functionele badkamer, problemen met de warmtepomp en elektra, alles moest geschilderd worden en ga zo maar door. Wegens nauwelijks vrije dagen van werk, klussen we tussen de bedrijven door in het weekend en de avonden. De wallen onder mijn ogen hangen inmiddels op mijn knieën, maar we zetten nog even door!

Opnieuw een nieuwe start maken

Deze verhuizing betekent dat we onze huidige woonplaats gaan verlaten. Dat geeft me een dubbel gevoel. Natuurlijk is het fijn, dat we na 1,5 jaar weer een eigen plek krijgen. We gaan dichter bij de stad wonen, wat o.a. resulteert in minder reistijd naar ons werk. Heerlijk! Aan de andere kant voelt het alsof je weer opnieuw moet beginnen, ook al is dat natuurlijk niet helemaal zo. We hebben zoveel fijne mensen leren kennen in de buurt en nu moeten we dat weer opnieuw gaan opbouwen. We hebben in elk geval al wat eerste contact gelegd met onze nieuwe directe buren, natuurlijk inclusief een pakje stroopwafels voor beiden.

Speel je met de gedachte om te verhuizen naar Zweden? Ik spar er graag eens over met je! Klik hier voor meer informatie.

Wat ook gaat veranderen is het natuurbeeld. Ik geniet nu enorm van de wandelingen met de hond die we vanuit huis kunnen maken over de golfbaan, door velden én bossen. Straks zijn er ook bossen in de buurt, maar het gebied is niet zo open als waar we nu wonen. Eerlijk gezegd vind ik deze verandering lastig, maar je kunt nu eenmaal niet alles hebben. We krijgen er in elk geval een fantastische eigen plek voor terug! 

Cultuurverschillen ervaren

Als je het hebt over cultuurverschillen, dan is het kopen en verbouwen van een woning wel een ultiem proces om die verschillen in zijn volledigheid te ervaren. Je zou denken dat wanneer je enige tijd woont én werkt in een land, nadat je er al jaren (14 jaar, in mijn geval) veel en vaak komt, wel aardig doorhebt hoe de hazen lopen. Dat is ook zo en toch blijven we in dit proces constant van de ene in de andere verbazing lopen. Ik blijf moeite hebben met het gebrek aan efficiëntie én klantgerichtheid bij veel Zweden en daar lopen we in dit proces toch wel af en toe tegenaan.

Af en toe doet het aan alsof we in een slechte tv productie zitten over mensen die onvoorbereid verhuizen naar een totaal onbekend land waar ze slechts één keer eerder op vakantie zijn geweest (Ik Vertrek, kom er maar in). Terwijl dat bij ons natuurlijk totaal anders zit.

Een paar struggles onderweg..

Het afgelopen jaar hebben we behoorlijk wat makelaars gesproken, die hier ook de rol van notaris uitvoeren. Bij geen enkele van hen hebben we een proactieve houding kunnen ontdekken. Ooit was de markt anders en verkochten de huizen zichzelf, maar dat is nu niet meer zo. Dan zou je denken dat makelaars proactief geïnteresseerden gaan matchen aan woningen, nabellen, met je meedenken, etcetera. Niets van dat. Soms kwamen we er door eigen zoekwerk achter dat een interessant huis in behandeling was bij dezelfde makelaar als die we al tien keer eerder hadden gezien of gesproken. Toch moesten we daar dan zelf achter komen, in plaats van dat de makelaar even laat weten dat er iets nieuws op de markt gekomen is waarvan ze weten dat het bij ons past.

>> Ontdek meer Göteborg in dit artikeloverzicht

Dan zijn er de vaklui, die in en uit wandelen wanneer zij willen ondanks goede afspraken. Wastafel monteren? Dan zonder kraan, want: ‘het hele uur heeft geslagen, dus ik ga naar huis. Wanneer ik terugkom om het af te maken, dat zie ik nog wel.’ Of de elektriciën die een stroomaansluiting vraagstuk onopgelost achterlaat en niet meer terugkomt (want ’te lastig’). Vraag je in Nederland een offerte aan, dan weet je dat er vrij snel een verkoper aan de telefoon hangt. Hier is dat anders en ben je vooral zelf aan het nabellen, omdat antwoord vaak lang op zich laat wachten. Mañana, mañana lijkt hier vaak echt de mindset.

Je moet dus overal bovenop zitten om dingen geregeld te krijgen. Het is vooral Maurice die zich daar druk mee bezig houdt, terwijl ik me toeleg op het van top tot teen schilderen van het huis. Maar daarvoor moet je weer regelmatig in de bouwmarkt zijn en ook daar hebben ze niet altijd evenveel zin om je even te helpen. Het blijft me fascineren.

Overigens moet ik zeggen dat ik zeker niet de indruk wil wekken dat we met een ‘arrogante Nederlandse houding’ het wel even komen vertellen. Er zijn namelijk ook genoeg Zweden die over deze mindset klagen. Ook vallen mijn Zweedse collega’s soms om van verbazing als ze horen wat we allemaal meemaken, haha!

Hulp uit alle hoeken

Maar het is heus niet allemaal lastig. Er zijn ook buren uit de straat, die wel iemand kennen die bepaalde werkzaamheden wel voor ons kan doen. Of die willen helpen bij het oplossen van juridisch gedoe. Of die spontaan aanbieden om te helpen met verhuizen. Het ons kent ons principe blijkt hier heel sterk te gelden en in je voordeel te werken.

Allemaal mensen die we trouwens niet eens zo super goed kennen, maar die er na 1,5 jaar “goedemiddag” en “mooi weer he!” op straat wel meteen staan om ons te helpen. Onze lieve overbuurvrouw, die haast een traantje moest laten toen we aankondigden dat we we een huis gekocht hebben en dus gaan vertrekken. Het zijn mensen die we echt gaan missen, als we straks onze huidige buurt gaan verruilen voor een nieuwe. 

Al met al is het een wonderbaarlijk proces dat maar eens blootlegt dat culturen binnen Europa nog zoveel op elkaar kunnen lijken, maar toch niet hetzelfde zijn. En daar moet je in zekere zin maar in mee gaan, terwijl je af en toe ook strategisch je Nederlandse directheid moet inzetten. Het is een spel, een proces, een leermoment. Mijn geduld wordt af en toe op de proef gesteld én ik leer tegelijkertijd geduldiger te zijn. En vooropgesteld: ik vind het echt leuk om deze verschillen te ervaren en ervan te leren (meestal dan). Wij gaan hier voorlopig nog niet weg. Zin in dit nieuwe hoofdstuk!

>> Volg me op Instagram voor een dagelijks inkijkje in ons leven in Zweden!

Foto bovenaan het artikel: Anna Idam Photography