Hej allemaal! Hebben jullie een leuke Koningsdag gehad gisteren? Flink gefeest, oranje Tompoezen gegeten of juist lekker uitgerust? Vandaag staat er weer een nieuwe aflevering van Twintigers Vertellen voor je klaar. In deze editie gaan we het hebben over ambitie. Wat betekent ambitie nu eigenlijk voor jou? Twee meiden vertellen over hun kijk op ambitie en natuurlijk deel ik zelf ook hoe ik er nu eigenlijk over denk.
“Probeer niet te uitgesproken te zijn over het feit dat je veel ambitie hebt, dat je stappen wilt maken en (snel) wilt groeien. Dat kan tegen je werken, want het gaat vast een keer niet lukken zoals je wilt. Je kunt er dus beter een beetje voorzichtig mee zijn.”
Deze woorden zei een oud-collega van mijn eerste fulltime baan ooit tegen me, enkele jaren geleden. Zij vond dat je mensen tegen je in het harnas kunt jagen wanneer je je ambitie laat zien, zeker als je jong bent en ‘net komt kijken’. Laat eerst maar eens zien dat je wat kunt. Ik heb haar uitspraak altijd onthouden omdat het zo ingaat tegen mijn eigen opvatting.
Ambitie is een prachtig iets
“Als jong meisje had je al de drive om jezelf uit te dagen, te pushen om meer te leren en de dingen die je deed heel goed te doen,” vertelde mijn moeder laatst toen we het erover hadden. Mijn ambitie heeft me wat dat betreft al ver gebracht, denk ik. Zo wilde ik zeven jaar geleden dolgraag in Zweden studeren, maar er was geen overeenkomst tussen mijn Universiteit en die in Stockholm. Toch lukte het en het werd een belangrijk keerpunt in mijn leven. Heeft iemand twijfel of iets me gaat lukken? Dan werk ik keihard om te laten zien dat ik het wel kan. Stilzitten en even rustig aan doen? Not me, hoezeer ik me ook voorneem om het misschien toch wat vaker wel te doen. Soms kan een flinke drive lastig zijn, omdat het ook wel eens onrust met zich meebrengt. Er is nog zoveel te doen, zoveel stappen te zetten: je bent nooit waar je wil zijn.
Maar over het algemeen is ambitie voor mij juist een prachtig iets: doelen stellen, je eigen grenzen opzoeken en verbreden, jezelf ontwikkelen, nieuwe uitdagingen aangaan en daarin iets willen bereiken. De lat steeds een stukje hoger leggen. Het zorgt ervoor dat je je wereldbeeld vergroot, successen kunt behalen en vooral: veel leert. Want natuurlijk lukt er wel eens iets niet, komen er hobbels op je pad. Of loop je jezelf compleet voorbij. Maar als je valt kun je ook weer opstaan en het nog eens (op een andere manier) proberen. If you believe you can, you’re halfway there. Ik geloof trouwens niet dat ambitie je perse naar een topfunctie in een multinational moet leiden. Ambitie betekent voor iedereen iets anders, op verschillende niveaus en in verschillende richtingen. Als je je dromen en doelen maar najaagt, dat is uiteindelijk altijd het belangrijkste.
Dit vertellen andere twintigers:
 |
Leonie – sleepinglion.nl “Toen ik je oproep zag, voelde ik mij meteen geroepen om iets over ambitie te schrijven. Niet alleen omdat mensen altijd aan mij vragen ‘hoe ik dat toch altijd doe, zoveel dingen tegelijk’, maar ook omdat ik denk dat ambitie een verraderlijke eigenschap kan zijn. In onze huidige maatschappij wordt het bijna gezien als een must, die drang van binnenuit om iets te willen bereiken, en lijkt het wel een zonde als je tevreden bent met wat je hebt. Als je niet meer wilt en dat voldoende vindt. Eigenlijk gaat het er bij mij niet in dat iemand niet meer van zijn of haar leven zou willen maken als dat erin zit. Why settle for less if you can achieve more? Ondanks dat mijn eigen ambities me vaak verder brengen, precies zoals ik gehoopt had, kunnen ze ook ontwrichtend werken. Ambities zijn voor mij realistische dromen: dromen omdat ze te groot zijn om nog behapbare doelen te zijn en realistisch omdat ze wel haalbaar moeten zijn. Bovendien, als ik er zelf niet in geloof dat ik iets kan bereiken, dan doet een ander dat al helemaal niet. Mijn ambitieuze aard heeft ervoor gezorgd dat ik een excellentieprogramma heb gevolgd tijdens mijn bachelor en het is de reden dat ik me zo vastbijt in uitdagingen die ik moet – en zal – halen. Zonder mijn ambities was ik denk ik nooit in Australië gaan studeren. Ik was vastbesloten dat het me zou lukken – en het lukte. Maar dat betekent ook dat ik soms een project aanpak dat eigenlijk te groot is voor twee schouders om te dragen en dat ik geen vrije tijd over hou, mijn vrienden weinig zie en wekenlang in de stress zit als iets in de soep loopt. Uiteindelijk denk ik dat je daar veel van leert; van grenzen opzoeken, overschrijden, problemen vinden en oplossingen bedenken en uiteindelijk een goed eindresultaat neerzetten. Tegelijkertijd vind ik het erg moeilijk dat ik nu bijna afgestudeerd ben en door mijn ambitie er een zee van mogelijkheden voor me uitgestort wordt. Ik heb een goed CV opgebouwd de afgelopen jaren en ik heb mezelf veel geleerd, dus geloof ik erin dat ik kan bereiken waar ik van droom. Alleen, weet ik nu weer niet zo goed waar ik dan van droom, juist omdat alles mogelijk voelt. En dat terwijl ik eigenlijk pas met één been in mijn grote mensenleven sta. Eén voordeel heeft mezelf ambitieus voorbijrennen wel: ik weet ook wat ik niet wil doen.” |
| Romy – vakervrolijk.nl “Eigenlijk ben ik best wel een ambitieus type. Mede door mijn perfectionisme wil ik vaak graag het hoogste van het hoogste bereiken. Zo wilde ik jarenlang promoveren, een eigen bedrijf beginnen en uitblinken in alles wat ik daarnaast zou doen. Mijn ambities waren alleen zo hoog dat ik mijn passies compleet uit het oog verloor. Ik wilde helemaal niet vier jaar lang onderzoek doen, maar wilde veel liever iets met schrijven of communicatie gaan doen. En dat eigen bedrijf? Dat vond ik eigenlijk alleen maar gedoe. Met dat in mijn achterhoofd heb ik mijn ambities bijgesteld. Ik ben nu op zoek naar een baan waarin ik kan schrijven of iets met communicatie kan doen. Eindelijk heb ik er een goed gevoel bij. Ik doe misschien niet het werk met het meeste aanzien, maar wel het werk dat ik het allerleukste vind om te doen. Mijn ambities ben ik trouwens niet verloren. Ze liggen alleen ergens anders. Want ambitieus zal ik vast altijd blijven en wie weet komt dat eigen bedrijf er toch wel ooit. Maar voor nu hoop ik vooral een leuke baan te vinden en me daar volledig in te kunnen ontwikkelen. Mijn passie achternagaan en mezelf ontwikkelen in wat ik écht leuk vind om te doen, dat is waar mijn ambities liggen.” |
 |
Ook meedoen met Twintigers Vertellen? Stuur dan een mailtje naar twintigennogwat [@] gmail.com onder vermelding van Twintigers Vertellen of reageer onder dit artikel. Ik zoek nog enkele deelnemers voor de volgende thema’s: geloof, liefde, politiek, persoonlijke verhalen achter tattoo’s en trouwen. En heb je een thema dat je graag in deze rubriek zou willen terugzien? Dan laat dat mij zeker weten! Ik zou het super vinden als je zou meedoen!
Wat betekent Ambitie voor jou? Zie jij jezelf als ambitieuze twintiger?
Ik ben sowieso geen twintiger maar echt ambitieus ben ik niet. Of in ieder geval niet zoals het vaak omschreven wordt. Wel ben ik altijd erg perfectionistisch geweest en streefde ik te hoge latten na.
Wat een mooi artikel is het geworden! Heel mooi om te lezen over jouw ambities en die van Leonie! Ik vind ambitie ook zoiets moois eigenlijk. Het kan je echt heel veel brengen als je volop gaat voor wat je wilt bereiken. In die uitspraak van jouw oud-collega kan ik me dan ook niet helemaal vinden ;)
Bijzonder onderwerp! Ik heb ook niet zoveel ambitie. Ik vind het gewoon leuk om mama te zijn. Werken doe ik omdat het moet…
Liefs
Interessant onderwerp! Ik vind ambitie een mooi iets. Streven naar iets groters, jezelf blijven ontwikkelen, bepaalde doelen stellen, etc. Maar het is, wat Leonie ook aanhaalde, wel zonde dat het soms in de maatschappij wat teveel als een must wordt gezien. Ik vind dat zonde. Ik vind dat je juist ook altijd realistisch moet blijven kijken naar wat je al wel hebt bereikt en dat je daar juist ook trots op mag zijn. Ambitie gaat wat dat betreft over zoveel vlakken heen, dat hoeft niet alleen in je werk(veld) of hele ‘grote’ dingen te zitten.
Mooi artikel is het geworden. Leuk ook om te zien dat iedereen ambitieus anders ziet, dat is ook het mooie ervan. M.bt. mijn werk ben ik zeker wel ambitieus maar het is ook zeker dan goed genoeg en hoeft niet meer van mij. Ik blijf realistisch erin.
Vroeger dacht ik dat je alleen maar aanzien kreeg als je heel ambitieus was en een hoge functie bereikte. In mijn studie zat ik ook omsingeld door heel wat ambitieuze mensen die daar hetzelfde over dachten (ik studeerde economie). Een aantal hebben dat bereikt, maar ik had daar op het einde van mijn studie al een heel ander beeld over. Ik wou wel een leuke job, maar een hele hoge functie hoefde niet echt. En nu nog niet. Ik wil wel blijven ontwikkelen, maar dat hoeft niet altijd in de hoogte, dat kan ook in de breedte.
Ja, het blijft een lastige, ambitie. Inderdaad wat meerdere mensen ook al zeggen: ambitieus zijn kan op zoveel niveaus! Groeien in mijn werk en als persoon vind ik belangrijk, maar die multinational of whatever hoeft voor mij dus echt weer niet. Ik denk dat juist het gebrek aan een duidelijke definitie in de maatschappij voor wat verwarring kan zorgen.
Ambitie is echt iets moois denk ik. Daar gaat al je passie en energie heen. Je wordt er vrolijk van en gaat ervoor. Dat is toch een van de belangrijkste dingen in het leven? Ik niet dat je je ambities zomaar aan de kant moet schuiven omdat je dan ‘op de voorgrond’ treed. Misschien wel kleine stapjes maken voordat je grotere kan maken. Ik denk dat niet iedereen een enorme drive heeft en dat we er daarom maar extra trots op mogen zijn!
Ik ben het vooral eens met jouw eigen definitie van ambitie: het draait er denk ik vooral om dat je jezelf steeds blijft uitdagen en niet bang bent om groots te dromen. Tegelijkertijd heeft het ook veel te maken met tevreden zijn en weten wanneer je nog net iets verder kan gaan, maar het is natuurlijk vooral belangrijk om er niet in door te draven.
Mooi verwoord Vivian, dank voor je reactie! Ik denk zeker dat dat laatste ook belangrijk is: relativeren is daarbij denk ik een belangrijk onderdeel.