Hej allemaal! Vandaag is het tijd voor deel twee uit de serie Twintigers Vertellen. Maar voor ik daarmee begin wil ik jullie graag enorm bedanken voor alle lieve reacties op het eerste deel (studeren).. erg leuk om de mooie reacties te lezen! In Twintigers Vertellen wil ik jou aan het woord laten over over specifieke zaken en gevoelens in het leven. Dit kan iets concreets zijn als studeren, carrière maken of financiën, maar ook over gevoelens als geluk, liefde of ouder worden. In de aflevering van vandaag staat centraal: Keuzestress.
Keuzestress. Het is een veelbesproken onderwerp, zeker in combinatie met twintigers (of dertigers). Misschien herken je het wel: wil je na je afstuderen meteen een baan vinden, of wil je verder studeren? Of denk je na een paar jaar werkervaring: ik wil eigenlijk nog wel eens met mijn backpack om de wereld verkennen? Wil je misschien kinderen, een huis kopen, of een loft huren midden in de stad? In het buitenland aan je carrière werken, of gewoon in je vertrouwde dorp blijven wonen? En wat wil je dan met je carrière? De maatschappij waarin wij leven brengt een heleboel welvaart en mogelijkheden met zich mee. En juist die overvloed aan keuzes kan leiden tot flinke keuzestress. Want iedere keuze die je maakt vormt jou tot de persoon die je nu bent. En wat dan als je verkeerd kiest?
Weloverwogen beslissingen
Hoe definieer je keuzestress precies? Al pratende met mijn omgeving realiseerde ik mij dat iedereen dit begrip anders interpreteert. Een (al wat ouder) interessant artikel dat ik recentelijk las koppelde zelfontwikkeling aan positieve vrijheid: de vrijheid om je leven zelf vorm te geven. Veel mensen hebben het gevoel dat gebeurtenissen ze overkomen. Misschien omdat ‘het van ze verwacht wordt’, misschien door angst. Angst om een verkeerde keuze te maken, zoals Anne en Marlot hieronder zo mooi schetsen. Want wat als..? De vraag die dan als eerste in mij opkomt: als een keuze slecht uitpakt; maakt dat zo’n keuze meteen tot een verkeerde beslissing? Of brengt het je uiteindelijk toch weer verder in je leven?
Ik ben er van overtuigd dat jezelf informeren, (jezelf) vragen stellen en praten met je omgeving de beste manier is om bewuste keuzes te maken. Past een bepaalde keuze wel of niet bij je.. en waarom? Dat proces kost soms tijd en dat is helemaal niet erg, maar het begrijpen waarom helpt je wel bij het eens worden met jezelf. Ook voor mij is dat een leerproces waarin vallen en opstaan hand in hand gaan. Soms maak je als mens keuzes die niet handig zijn; maar die hebben mij wel gevormd tot de persoon die ik nu ben. Keuzestress? Ik denk dat ik daar weinig last van heb. Mijn valkuil ligt meer in het feit dat ik dingen te goed (lees: perfect) wil doen en daardoor het gevoel heb dat ik soms tekort schiet. Maar ik probeer steeds meer naar mijn hart te luisteren en aan te voelen waar ik behoefte aan heb en of dat strookt met mijn doelen (bijvoorbeeld op carrièregebied). Omdat het leven te mooi is om niet te doen waar je van houdt, maar omdat je ook niet alles tegelijk kunt en keuzes moet maken. Een goede balans, denk ik zo.
Dit vertellen andere twintigers:
 |
Anne – Woordschetsen.nl “Soms barst mijn hart haast uit elkaar van geluk. Omdat ik nog maar vijfentwintig ben en de wereld voor me open ligt. Het volgende moment fladdert datzelfde hart nerveus in mijn borst. Want welke kant ga ik op? ‘De keuzes die je als twintiger maakt, zijn het meest bepalend voor de rest van je leven,’ hoorde ik eens. Die gedachte joeg me angst aan. Tot ik besefte dat precies dát de kern van mijn stress is: angst. Angst om een verkeerde keuze te maken en vervolgens elke dag van de rest van mijn leven eenzaam en ongelukkig te zijn. Alsof het leven een valstrik is. ‘Je kunt kiezen tussen twee emoties,’ zei een vriendin pas. ‘Angst en liefde.’ Mijn hart barstte of fladderde niet, maar lichtte op. Dat is de enige keuze die er toe doet. En mijn liefde voor mijn leven is groter dan mijn angst. “ |
 |
Marlot – Thecoffeetype.com “Keuzestress heeft er denk ik (mede) bij mij tot geleid dat ik twee studies ging doen, dus ja, ik herken het zeker. Ik ben een enorme twijfelkont: ik vind heel veel dingen leuk, ben snel bang om de verkeerde keuze te maken en wil niet spijt hebben van dingen die ik niet gedaan heb. Vooral het punt dat ik zoveel dingen leuk vind, maakt het lastig om te kiezen. Ondanks dat ik zelfs twee studies doe, komen er nog steeds dingen voorbij waarvan ik denk ‘dat lijkt me geweldig!’. Af en toe best vermoeiend – voor mij en de mensen om me heen! Ik denk dat veel mensen hier tegenwoordig last van hebben, omdat we in een maatschappij leven waarin ontzettend veel kan. Door de online wereld zijn er zoveel meer mogelijkheden! Dat maakt kiezen alleen maar moeilijker.” |
Ook meedoen met Twintigers Vertellen? Stuur dan een mailtje naar info@sommarmorgon.com onder vermelding van Twintigers Vertellen. Ik zoek nog deelnemers voor de volgende thema’s: geld, geloof, liefde, ouder worden, carrière, kinderen en geluk. Ik zou het super vinden als je zou meedoen!
Wat is jouw definitie van keuzestress? Is het iets waar jij tegenaan loopt of hebt gelopen? Of helemaal niet?
Zo herkenbaar! Volgens mij heeft ongeveer iedereen in zn twenties hier wel last van. Ikzelf zit in een situatie dat ik bijna twee jaar aan ’t werk ben bij mn eerste baan, daar ben ik redelijk makkelijk ingerold en ik vraag me nu af: what’s next? Maar vind het zo lastig om die vraag te beantwoorden! Ik zit er ook aan te denken om naar iets van een carrièrecoach te gaan om op een rijtje te krijgen wat er nu echt bij me zal passen… Het is een luxeprobleem, maar wel één dat het geluk van onze generatie kan maken of breken. Ben benieuwd naar andere ervaringen dus ik lees mee ?
Heel herkenbaar! Ik heb dit eigenlijk altijd al wel gehad, ik ben een enorme twijfelkont. Bang om de verkeerde keuzes te maken. Als het aan mij had gelegen was ik ook niet naar Zweden gegaan omdat ik moest lenen bij DUO. Ik had het anders echt niet kunnen betalen, maar wilde geen schuld opbouwen. Mijn ouders vonden het onzin om daardoor die kans te laten schieten. Meestal helpen mijn ouders bij mij het maken van een keuze, door het in een anders perspectief te gieten.
Hoewel ik dan een bijna twintiger ben over een aantal maandjes herken ik ook keuzestress. Ik moet nog een jaar voordat ik mijn diploma heb als verpleegkundige. Maar wat wil ik daarna doen? Of werken óf parttime HBO verpleegkunde studeren óf voltijd studeren. En ik ben er nog steeds niet uit wat ik ga doen. Daar zit inderdaad ook wel een stukje angst in. Ik denk dat het vooral belangrijk is wat je gevoel hier bij zegt. Wat wil je het allerliefst op dit moment? (of later?) Dat vind ik op dit moment nog wel het meest lastigste. Wat ik zelf wil en waar ik naar toe wil werken. Gelukkig vind ik dat in de loop van deze maanden wel uit met hulp van anderen.
Er is zoveel leuk en inderdaad heb ik dan wel de goede keuze gemaakt? Ik ben nu al in de dertig maar ik weet nog niet echt wat ik met mijn loopbaan wil. En om nu nog vanalles te proberen is dan ook weer niet aan mij besteed door een kleine die op komst is. We gaan het zien!
Mooi stuk! Ik herken wat jij erover zegt, met dingen goed willen doen. Zelf vind ik het nog wel eens lastig om echt mijn gevoel te volgen, omdat mijn hoofd de neiging heeft alles te rationaliseren.
Ik heb je vorige week gemaild voor deelname aan de serie, maar helaas niets vernomen. Hoe dan ook, wederom een herkenbaar onderwerp.
Hoi Sylvia, dat klopt! Ik ben een paar dagen in het buitenland geweest en had daarna een erg drukke week… dus de mailbox moest even wachten. Ik mail je dit weekend terug!
Ook na mijn 30 heb ik daar nog last van. Vooral de vraag of ik in het verleden niet te veel foute keuzes heb gemaakt, omdat ik nu op een punt sta waarop ik (nog) niet heb wat ik zou willen maar dat dat niet uit vrije keuze is.