Twintiger aan het woord: Kim (20) heeft een angststoornis

Twintiger aan het woord is een rubriek waarin ik jou aan het woord wil laten over wat jou drijft in de keuzes die je maakt; wat zijn je dromen, je ambities? Droom je van een groot gezin, wil je voorlopig nog lekker studeren, of ambieer je een topfunctie bij een grote multinational? Ik ben benieuwd hoe jij de komende jaren voor je ziet. Vandaag in Twintiger aan het woord: Kim (20) heeft een angststoornis en is nu dolgelukkig zwanger van haar eerste kindje.

‘Als ik in een omgeving ben waar andere mensen zijn, ben ik bang dat zij me afkeuren. Ik ben bang dat ze me dom of lelijk vinden en voel me onhandig in sociale situaties. Als ik bijvoorbeeld in de rij sta voor de kassa en iemand dringt voor, durf ik daar niets van te zeggen omdat ik daarmee de aandacht op mezelf vestig. Contact met anderen leverde me altijd veel stress op. Ik ben uiteindelijk zo’n beetje alle sociale situaties gaan vermijden: vriendschappen, een relatie, ik deed niets met mijn vrije tijd, heb mijn opleiding niet afgemaakt, enzovoorts. Ik ben bang dat ik afga, dat er een oordeel over me wordt uitgesproken. Dat is beangstigend, omdat ik mijn eigenwaarde koppel aan wat anderen van me vinden.’

Van kliniek naar geluk
‘Tijdens de slechtere periodes van mijn fobie wilde ik het liefst thuis blijven en niets te maken hebben met de buitenwereld. Als ik stilstond bij wat er in de wereld allemaal gebeurde, kwam ik tot de conclusie dat ik niets met mijn leven deed, dat ik niets betekende, en dat was heel pijnlijk. Ik moest leren mezelf complimenten te geven en complimenten te accepteren. Uiteindelijk ben ik 3 maanden intern geweest in een kliniek, waar ik voor het eerst in contact kwam met lotgenoten. Daar leerde ik dat mijn gedachten mijn gevoelens beïnvloeden en niet andersom. Dat automatisch negatief denken, dat moet ik afleren. Ik heb nu de overtuiging dat ik er vanaf kan komen. Vroeger dacht ik dat ik een probleem wás, nu weet ik dat ik een probleem héb.

Nadat ik uit de kliniek leerde ik mijn vriend Don (20) kennen. Toen ik de poorten van de kliniek uitliep was ik eigenlijk iedereen kwijtgeraakt. Don was de enige die er toen was en eigenlijk zijn we na die dag nooit meer gescheiden geweest. Onze relatie loopt goed, we zitten beiden lekker in ons vel en we kunnen alles bij elkaar kwijt. Don is daarom op 31 Mei 2014 op zijn knieën gegaan. Wanneer wij gaan trouwen, dat weten we nog niet. We willen binnen 4 jaar in ieder geval in het huwelijksbootje gestapt zijn maar dat laat nu nog even op zich wachten omdat wij er in januari 2015 achter zijn gekomen dat ik zwanger ben.’

Zwanger
‘Een ontzettende shock natuurlijk voor een meisje van 20 (toen 19). Ik heb mijn zwangerschap zelf nooit als probleem gezien maar mijn vriend vond dit wel ontzettend moeilijk. Mijn zwangerschap is natuurlijk niet gepland, niet verwacht en niet ideaal. Ik was heel erg bang voor oordelen van anderen omdat iedereen wel kijkt naar programma’s als Tienermoeders, 16 & pregnant en Vier handen op een buik. Ik was vooral bezig met anderen en totaal niet met mezelf.

Daarom heeft het even geduurd voordat ik alles op een rijtje had, want zwangerschap onder jonge mensen is nog steeds een heel groot taboe. Welke keuze je ook maakt; je kan van allebei spijt krijgen en als er een kindje is kan je het niet zomaar wegdoen. Ik heb in deze tijd heel veel gepraat, afgewogen, beslissingen genomen en toch weer teruggenomen en nog 10 keer nagedacht. Toen was ik er eindelijk uit. We hebben samen goede afspraken gemaakt en ons leven loopt op dit moment heel erg fijn.’

‘We zijn beiden al ontzettend verliefd op ons mannetje en kunnen niet wachten tot het september is en we hem in onze armen kunnen sluiten. Onze situatie is natuurlijk niet ideaal maar met deze levensmotto komen wij samen al een heel eind: Take that leap of faith. I am not saying it’s going to be easy, but I am saying it’s going to be worth it. Wij weten niet hoe onze toekomst loopt, samen zijn wij gelukkig, maar als wij het samen doen dan komt alles goed.’

Heel erg bedankt voor je open en eerlijke verhaal. Ik vind het heel bijzonder dat je jouw verhaal, dat toch best heftig is, met ons wilde delen. Het is bewonderenswaardig dat je zo aan jezelf werkt en beter wilt worden. Uit je verhaal blijkt wel echt dat jullie samen een sterk koppel zijn en er samen echt voor gaan. Ideale situatie of niet, jullie komen er wel. Veel geluk samen en met jullie toekomstige gezinnetje! Meer lezen over Kim? Neem dan een kijkje op haar blog Daily Breakfast, waar ze blogt over haar leven, haar zwangerschap en haar angststoornis. Absoluut het lezen waard!