Hej allemaal! Deze blogpost zou afgelopen vrijdag online komen, maar omdat ik al een hele week ziek ben lukte het mij gewoon niet om het af te maken. Daarom vandaag eindelijk: deel drie uit de serie Twintigers Vertellen. In Twintigers Vertellen wil ik jou aan het woord laten over over specifieke zaken en gevoelens in het leven. Dit kan iets concreets zijn als studeren, carrière maken of financiën, maar ook over gevoelens als geluk, liefde of ouder worden. In de aflevering van vandaag staat centraal: Vriendschap.
Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: ik heb er best even over gedaan voordat ik goed wist wat ik over vriendschap zou gaan schrijven. Lange tijd was dit onderwerp voor mij behoorlijk lastig. Want een hele vriendengroep of hordes vriendinnen om mij heen? Nee, dat heb ik niet en ook nooit gehad. Om mij heen zag ik die vriendengroepen echter wel en eigenlijk wilde ik dat ook graag. Altijd iemand die je kunt bellen om iets leuks mee te gaan doen.. leuk! Maar telkens lukte het mij niet om die vriendschappen vast te houden. Ik kon mij daar behoorlijk alleen en onzeker door voelen, want wat deed ik dan fout dat het mij niet lukte? Het is een vraag die mij – zeker in mijn tienerjaren, maar daarna ook nog wel eens – regelmatig bezig hield. Naarmate ik ouder werd veranderde ook mijn idee van vriendschap en dat bracht een belangrijk besef met zich mee: je moet 100% jezelf kunnen zijn in een vriendschap. Want ligt het altijd aan mij als persoon? Of steek je soms energie in mensen die achteraf toch niet zo goed bij je passen? Moet je je dan toch teveel aanpassen naar een persoon die je niet bent of wilt zijn?
Mijn definitie van vriendschap
Vriendschap betekent voor mij: er voor elkaar zijn op de momenten dat je het nodig hebt. Dat je weet dat je kunt rekenen op iemand, dat er iemand naar je luistert als je je verhaal kwijt wilt. Iemand die je weken – of zelfs maanden – niet ziet, maar met wie het altijd goed is. Onderling vertrouwen. Jezelf kunnen zijn. Elkaar in de waarde laten. Het gaat niet om kwantiteit, maar om kwaliteit. De gedachte daaraan deed mij realiseren dat ik die mensen wel degelijk om mij heen heb. Zoals die vriendin die ik al ken sinds eind groep 4 (lang geleden, haha!) en met wie ik door de jaren heen lief en leed gedeeld heb. Zien we elkaar iedere maand? Ooit wel, nu niet meer.. maar dat is helemaal niet erg. Of die vriendin die ik leerde kennen via Twitter, maar die altijd vooraan staat met een luisterend oor als er iets is. Dat zijn de vriendschappen die er toe doen, die waardevol zijn. Dus die hordes vriendinnen? Nee, dat past simpelweg niet bij me. Ik koester de vriendschappen die ik heb; want zij zijn degenen die mijn leven verrijken.
Dit vertellen andere twintigers:
 |
Saskia – iliveformydreams.com “Ik heb vijf goede vriendinnen die een rode draad in mijn leven vormen. Ik zou niet meer zonder ze kunnen. Sommigen van hen ken ik van mijn middelbare school, anderen van de vervolgopleiding daarna. Al deze meiden hebben de begin van mijn relatie met mijn huidige partner geheel meegemaakt, dat vind ik heel fijn. Wat ook best bijzonder is, is dat ik met alle meiden wel eens tegelijk afspreek. Ze hebben elkaar ontmoet tijdens mijn vrijgezellenfeest in 2012. Het klinkt meteen tussen al mijn vriendinnen, wat ik nog steeds erg bijzonder vind. Zo houden we soms een high tea, gaan shoppen, ergens lunchen of spreken af bij iemand om gezellig bij te kletsen. Soms denk dat wel eens: Pfhoe, wat worden we oud. Getrouwd, kinderen, het werkleven, huisje boompje beestje… Al die jaren en nog steeds zijn mijn vriendschappen me heel dierbaar. We wonen allemaal op een andere plek, niet dicht bij elkaar en toch is het super fijn elkaar vaak te spreken en soms af te spreken. Lieve Wendy, Leona, Julie, Sabine en Laura jullie zijn me super dierbaar en ik zou echt niet zonder jullie kunnen! ♥” |
 |
Lieke – Liefsvanlieke.com “Vroeger had ik weinig vriendinnen en voelde ik me wel eens alleen. De vriendinnen die ik nu om me heen heb wil ik dan ook voor geen goud kwijt. Het heeft me altijd veel pijn gedaan om vriendschappen los te laten. Loslaten ging altijd gepaard met onzekerheid, huilbuien, mezelf afvragen of ik wel goed genoeg ben. Want wat is het waarom ik geen vriendin van diegene kan zijn? Ik heb geleerd dat mensen veranderen, ik verander en je in een vriendschap jezelf moet kunnen zijn. Daarbij is vertrouwen belangrijk: het gevoel dat je alles kan en mag vertellen. Plus het idee dat het goed zit, ook al zie je elkaar weken niet. En wat als je al je energie steekt in iemand en je krijgt niets terug. Ligt het dan wel aan jou? Dit maakt loslaten niet makkelijker, maar zo worden de vriendschappen die ik behoud nog belangrijker.” |
Ook meedoen met Twintigers Vertellen? Stuur dan een mailtje naar info [@] sommarmorgon.com onder vermelding van Twintigers Vertellen. Ik zoek nog deelnemers voor de volgende thema’s: geld, geloof, liefde, ouder worden, carrière, kinderen en geluk. Ik zou het super vinden als je zou meedoen!
Wat is jouw definitie van vriendschap? Heb jij een clubje vaste vriendinnen of heb je meer ‘1 op 1 vriendschappen’?
Ik heb voornamelijk 1 op 1 vriendschappen en een clubje van 3. Jij verandert dus de vriendschappen ook, maar degene die je snappen en voor je blijven gaan zijn de echte! Pas is er nog een lange vriendschap van meer dan 15 jaar stopgezet door de ander. Hier heb ik het moeilijk mee gehad maar het is nu goed zo!
Ik kan mij voorstellen dat dit heel moeilijk is.. afscheid nemen is nooit leuk. Maar mensen veranderen inderdaad, dus soms is dat wat het is. Maar gelukkig heb je veel lieve mensen om je heen!
Ik kan mij echt herkennen in jouw verhaal. Ik heb twee heel goede vriendinnen waar ik alles tegen kan zeggen. En dan een paar kennissen waar ik goed mee kan op schieten. Maar ik heb liever een paar vrienden dan heel veel vrienden.
Mooi stuk Amy. Ik herken me in jou en ben daar nog steeds wel eens onzeker over. Maar de vriendschappen die ik heb koester ik, ook al zie ik mijn vriendinnen niet wekelijks of maandelijks.
Mooi onderwerp om over te schrijven! En interessant om te lezen hoe iedereen hier mee om gaat. Ik heb verschillende vriendinnengroepen en ze hebben allemaal hun eigen ‘specialiteit’. Met de ene groep brainstorm ik avonden over onze carrières, met de andere groep heb ik de hele avond de slappe lach en met weer een andere groep bezoek ik allerlei festivals. Ik vraag me soms wel af van: met wie ben ik nou het meest close en met wie zal ik altijd close blijven. Vind het soms lastig om tijd vrij te maken, ook omdat ik niet per se dichtbij mn vriendinnengroepen woon.
Tijd vrijmaken blijft een lastig ding, je wordt zo snel ondergesneeuwd door je vaste werkzaamheden en verplichtingen.. maar fijn dat je wel zo’n hechte clubjes om je heen hebt!
Super leuk om mijn stukje hier nu ook te zien<3 Met veel plezier aan gewerkt. Mijn uitgebreide stukje komt a.s. woensdag online (met vermelding van dit stukje) Super leuk dat ik aan deze rubriek mee mocht werken!
Ahh super leuk, ik ben heel benieuwd naar hoe jij het hele stuk op je blog gaat zetten! :-)
Hij staat online hoor: http://www.iliveformydreams.com/archives/63489 :-)
Wat leuk om te lezen! Ik heb ook weinig vriendinnen. Liever weinig, maar hele goede vriendinnen dan losse vriendschappen die maar eventjes duren.
Één van mijn beste vriendinnen ken ik nog uit groep 3. Met haar ben ik dus ook echt opgegroeid. Best bijzonder en ik koester deze vriendschap dan ook echt!
Leuk om te lezen! Ik heb een beste vriendin die ik ken van de basisschool, er zijn weleens periodes geweest dat we elkaar minder zagen maar het is altijd goed gebleven. Dat vind ik ook de kracht van echte vriendschap: ook al zie je elkaar soms een tijdje niet, je weet dat de vriendschap blijft en je midden in de nacht bij elkaar terecht kan. Van de middelbare school heb ik ook een groepje vriendinnen, we gaan regelmatig uit eten en leuke dingen doen, ook zij zijn me heel dierbaar!
Dank voor je mooie reactie! Precies wat je zegt vind ik ook… je hoeft elkaar niet altijd vaak te zien, als je maar weet dat het goed is!
I k vind dit zo’n mooie rubriek! Vriendschap is ook echt wel een thema waar heel veel over te vertellen valt, omdat het flink lastig kan zijn maar je ook heel veel kan brengen.