Hej allemaal! De eerste boekbespreking van 2017! Het is meteen ook het laatste boek dat ik las in 2016, waarmee ik mijn Reading Challenge nog bijna wist te redden haha (uiteindelijk eindigde ik op 19 in plaats van 20 gelezen boeken). Vandaag bespreek ik graag Grijze Ogen, deel 4 uit de door Anne Bishop geschreven serie ‘De Anderen’. In de bespreking van boek 3 uit de serie, getiteld Zilveren Zicht, had ik het al over de crowdfundingactie die Uitgeverij De Fontein was begonnen om deel 4 te kunnen uitbrengen. Ik bedacht mij geen moment en besloot het boek vast vooruit te bestellen. In november lag Grijze Ogen in mijn brievenbus en kon ik weer voor even de wereld van De Anderen induiken.
Simon liet zich op de bank vallen. ‘Hier heb ik dus niets aan.’ Vlad ging naast hem zitten. ‘Hoeveel mensen willen de terra indigene behouden?’ Hij zweeg even en voegde er toen zacht aan toe: ‘Hoeveel mens wil jijzelf overnemen?’
Hoeveel mens willen de terra indigene bewaren? Dat is de vraag die Simon zichzelf continu stelt nu de oorlog tussen de extremistische Mensen Altijd Eerst (MAE) beweging en de inheemse aardbewoners tot een hoogtepunt komt na enkele gewelddadige acties van de MAE. Het Stadspark van Lakeside bereidt zich voor op wat komen gaat en probeert (met beperkte middelen) zo goed en kwaad als het gaat de vrienden van Meg en hun familie te helpen. Die samenwerking is niet altijd makkelijk, maar iedereen realiseert zich dat dit waarschijnlijk de enige kans is op overleving. Maar kunnen De Anderen hen – en zichzelf – wel beschermen tegen de krachtige inheemse aardbewoners, De Ouderlingen, die nu echt genoeg hebben van die arrogante mensen?
Complexe karakters
Ik ben gek op deze waanzinnige serie van Anne Bishop, zoveel mag gezegd worden na drie uiterst positieve recensies. Deze boeken, vol complexe karakters en een wereld die zich beetje bij beetje meer voor de lezer ontvouwt, zijn zó intens en meeslepend. De totaal verschillende personages, de humor in het verhaal die mede veroorzaakt wordt door misverstanden en onwetendheid, de eetgrapjes (Haaien: ‘Hoe noemen we mensen op een boot? Vlees in blik!’) en de gedetailleerde manier van schrijven maken dat ik voor mijn gevoel echt weer thuis ben in de wereld van De Anderen wanneer ik het boek opensla. Bishop weet je te raken vanaf de eerste zin en het is haast onmogelijk om je niet te laten meevoeren in deze unieke wereld (die in sommige opzichten zo gelijk is aan onze wereld… en toch ook weer niet).
Kritische noot
Toch moet ik een beetje kritisch zijn. Want ondanks dat ik deze serie in mijn hart heb gesloten, vond ik Grijze Ogen het minste deel tot nu toe. Het voelt een beetje als Harry Potter and the Deathly Hallows – Part 1; een aardige film maar voornamelijk de voorbereiding op het spektakel uit de allerlaatste film. We lezen de hele tijd over de vreselijke dingen die staan te gebeuren, maar puntje bij paaltje komt er van daadwerkelijke actie maar weinig terecht. De actiescènes zijn vaak kort en er wordt teveel omheen gepraat in plaats van het echt te laten zien. Ik had het leuk gevonden om hier meer in te duiken (lees: ik wil actie!). Mijn tweede punt: in Grijze Ogen krijgen verschillende personages die voorheen een kleine bijrol hadden een veel groter aandeel in het geheel. Dat is op zich prima, omdat gebeurtenissen in andere delen van het continent zeer zeker waardevol zijn voor de keuzes die gemaakt worden in Lakeside. De keerzijde is echter dat sommige personages die tot nu toe erg belangrijk waren voor mijn gevoel toch erg naar de achtergrond verdwenen, wat resulteert in te weinig aandacht voor de ontwikkeling van karakters. Tikje jammer!
De enige die zich – langzaam, maar toch – wel lijkt te ontwikkelen is Meg. Ze ontdekt nieuwe dingen en laat zien dat ze vooruit wil en niet alleen zichzelf, maar ook andere bloedprofeten een goed leven te geven. Ongemerkt is ze een van de belangrijkste figuren geworden in de oorlog tussen de mensen en De Anderen. Maar gaat de MAE beweging dit ook nog opmerken? En dan is er natuurlijk nog de bijzondere, opbloeiende relatie tussen Meg en Simon.. waarvan iedereen lijkt door te hebben wat er gaande is, maar zijzelf nog maar mondjesmaat. Of…? Anne Bishop schrijft zo magisch dat het verhaal je na het uitlezen van het boek nog bijblijft. Ook dit verhaal is weer spannend, meeslepend en onweerstaanbaar! Ik wil meer van De Anderen, maar bovenal meer Meg en Simon! Gelukkig duurt het wachten op het laatste deel niet lang; Witte Kaarten komt deze zomer uit.
Wil je meer weten over deel 1 tot en met deel 3 uit deze serie? Klik dan hier voor al mijn reviews!
Heb jij al een van de boeken uit de serie De Anderen gelezen? Spreekt het UrbanFantasy genre je wel aan?
Ook lezen?
Ik herinner mij opeens dat ik ook een boek van haar op mijn reader heb staan (zilveren zicht). Maar nog niet gelezen. Wist ook niet dat het een onderdeel was van een serie. Nu ik dat weet kan ik eerst de andere delen aanschaffen voor ik begin. Weet niet heel zeker of ik dit genre leuk vind. Moet er meestal even inkomen.
Ik zou je inderdaad wel aanraden om eerst de andere boeken te lezen ja.. dat maakt het verhaal een stuk duidelijker. Ben benieuwd wat je ervan gaat vinden!