Guus Meeuwis in Royal Albert Hall: een magische avond

Als jong meisje raakte ik geïnteresseerd in zijn muziek, ik zong een van zijn nummers op de bruiloft van mijn broer en in de afgelopen jaren reisde ik stad en land af om zijn theatershows en clubtours te bezoeken. Nijmegen, Almere, Den Haag, Rotterdam, Zwolle, Tilburg en natuurlijk Eindhoven zijn maar een paar voorbeelden van plaatsen waar ik Guus Meeuwis zag optreden (want ja… ik ben best een beetje fan).

Afgelopen zondag kon daar een nieuwe plek aan worden toegevoegd, want toen stond Guus Meeuwis als eerste Nederlandstalige artiest ooit met zijn band in een uitverkochte Royal Albert Hall. Daarmee liet hij een langgekoesterde wens uitkomen. Er is inmiddels al veel over deze avond geschreven en gezegd, maar ik wil toch nog heel graag mijn ervaring met jullie delen.

Mijn vriend en ik kwamen op vrijdagmiddag al aan in Londen en ons hotel bevond zich op loopafstand van de Hall. Dat betekende dat we natuurlijk alvast even een kijkje gingen nemen, want de voorpret was er al weken. Aan het einde van een heerlijk weekend was het dan zover: op zondagmiddag kleedden we ons netjes aan (het is toch de Royal Albert Hall he) en gingen een hapje eten bij Verdi, het restaurant van de Albert Hall. En eigenlijk begon het daar al echt: overal om je heen hoorde je Nederlanders praten. Bijna allemaal in een nette outfit en allemaal klaar voor een memorabele avond. Brabant stond er goed op die avond.

Tijdens de show namen Guus en zijn band ons mee in een reis door de afgelopen twintig jaar, waarbij ze startten met Het is een nacht en eindigden met de nieuwe single Jij bent de liefde. Daar tussenin zat alles wat je van een avond als deze kon verwachten: gevoelige luisterliedjes die zorgden voor een brok in je keel en misschien zelfs een traan en aan de andere kant de knallende feestnummers waarbij de zaal op zijn kop stond.

Want ja, ook binnen de prachtige entourage van de Royal Albert Hall kan er gefeest worden. Sterker nog: net als bij de feestelijke ‘Groots’ concerten in Eindhoven werd ook hier de polonaise gelopen en ging er stiekem toch her en der een biertje de lucht in (don’t ask me why).

Wat opviel gedurende de hele show is dat het een echte ‘Guus’ show was. Geen poespas en geen ingewikkelde kunstjes, maar zoals altijd vooral de focus op muziek. Meeuwis gaf aan zelf verschillende praatjes te hebben voorbereid voor tussen de muziek, maar wist op het moment suprême soms niet zo goed wat te zeggen. En dat hoefde ook niet, want de muziek sprak voor zichzelf en de fans deden de rest.

De zaal trilde op zijn grondvesten en raakte vanaf moment één in vervoering. Elk nummer werd meegezongen, er werd meegezongen, gelachen, geknuffeld en gedanst. En dat alles binnen de muren van deze prachtige, prestigieuze zaal. Iedereen die deze avond aanwezig was had hetzelfde gevoel: we maken hier echt iets bijzonders mee.

Dat bleek ook wel uit het slotapplaus, dat zelfs vijf minuten nadat de band van het podium verdween nog aanhield. Ongelooflijk, zoveel waardering sprak er uit van iedereen die aanwezig was. Guus kwam nog eens terug voor een laatste buiging en toen was het moment echt voorbij. Terwijl de zaal leegliep sprak ik een hostess van de Royal Albert Hall. Ze vertelde me dat ze al 19 jaar bij de Hall werkte en dat – hoewel er mensen uit alle werelddelen de zaal bezocht hadden – het er nog nooit zo’n groot feest was geweest. Thuis ging ze meteen de laatste cd opzoeken. En zo kreeg Guus er die avond een Engelse fan bij.

Wauw, wat heb ik genoten. De Royal Albert Hall is op zichzelf al een bezoekje waard (echt, ik raad het je zo aan er eens een concert  te bezoeken) maar met mijn favoriete zanger op het podium werd het helemaal een avond om nooit te vergeten. De herinnering is goed opgeslagen en mocht hij ooit nog zo’n overseas concert geven.. dan zet ik gewoon weer een nieuwe plaatsnaam op mijn lijstje erbij.