Afgelopen week keek ik via Uitzending Gemist het programma Marlijn: de dolende dertiger. De aflevering die ik zag ging over sociale media, verslaving die op de loer ligt en het beheersbaar houden van je smartphone gebruik. De aflevering zette mij aan het denken. Want eerlijk is eerlijk: mijn iPhone (7, wat een geweldig ding!) zit nog net niet aan mijn hand vastgeplakt. Alleen al tijdens het schrijven van deze introductietekst heb ik al 3 keer een appje beantwoord. Internet en sociale media zijn mijn werk dus ik ben er iedere dag mee bezig, maar ook daarbuiten is het non-stop aanwezig in mijn leven. Maar is dat nou zo erg?
24/7 online
“Shit, ik heb geen bereik. Zal ik even naar buiten lopen om het antwoord even op te zoeken?” We zitten in Venlo in een café en we hebben een discussie over een film. Uiteraard blijf ik binnen zitten, maar ik merk dat het gebrek aan netwerkverbinding mij behoorlijk stoort.
Vanaf het moment dat ’s ochtends mijn wekker gaat heb ik mijn telefoon in mijn handen. Logisch, want mijn telefoon doet tevens dienst als wekker. Nog voor ik de deur uit ben naar kantoor heb ik al mijn accounts op sociale netwerken gecheckt, minimaal twee YouTube video’s gekeken en indien mogelijk ook gereageerd op wat blogs. Kijk ik een serie of tv-programma? Dan verstuur ik een tweet met een opmerking over wat ik kijk. Mijn telefoon houdt mijn aantal gezette stappen bij, ik regel mijn bankzaken via mijn mobiel en zitten we ergens te eten? Dan maak ik even een foto.
Gemiddeld genomen gaat er geen uur voorbij zonder dat ik niet even kijk of er een appje binnen is, behalve dan als ik echt niet in de gelegenheid ben of mij serieus moet focussen. Het gebruik van mijn telefoon en sociale media is voor mij een automatisme geworden. Ik vind het leuk en wil voortdurend op de hoogte blijven van wat er speelt. Ook in mijn vakgebied en dat maakt me denk ik goed in mijn werk. Maar het wakkert toch ook een bepaalde onrust aan. In het programma De dolende dertiger werd ook de positieve prikkel besproken die je hersenen krijgen van likes op een foto of een reactie op je berichtjes. Die prikkels krijg ik ook, merk ik. Daardoor blijf ik online, ook al komt het soms gewoon even niet goed uit. Vooral voor ik ga slapen ervaar ik dat gevoel geregeld. Op dat soort momenten denk ik ‘waarom lukt het mij niet, die telefoon even aan de kant leggen?’
Een nieuw sociaal netwerk door sociale media
Heel vaak krijg ik de opmerking: “Jij kent echt veel mensen via Twitter he?” Het antwoord daarop is volmondig ja. Vaak denk ik er niet zo over na, maar als die vraag gesteld wordt bedenk ik mij hoe bijzonder dat eigenlijk is.
Mijn positieve gevoel over sociale media komt eens te meer omdat het mijn leven zo heeft veranderd (en dan met name Twitter). 7,5 jaar geleden maakte ik een Twitter account aan, vooral omdat 3FM dj’s Coen Swijnenberg en Michiel Veenstra het regelmatig benoemden. Dat bleek een goede move, want langzaam raakte ik aan de praat met veel mensen uit mijn eigen stad. Ik had op dat moment weinig vrienden, maar ineens waren er mensen met wie ik dingen kon ondernemen. Ik ging samen met hen naar de kroeg, ging oppassen bij een gezin dat ik via Twitter leerde kennen en regelde wat freelance opdrachten als copywriter. Mijn wereld opende en vergrootte zich enorm.
Nu, acht jaar later, denk ik dat ik kan zeggen dat het opdoen van sociale contacten via Twitter mij heeft laten veranderen van verlegen, grijs muisje tot de vrouw die ik nu ben. Het starten van mijn blog 2,5 jaar geleden heeft dat proces nog eens een extra stimulans gegeven, want door het bloggen kwam ik in contact met een diversiteit aan leuke, sociale meiden. Het gevaar bestaat alleen ook met bloggen dat je al snel weer teveel online bent. Soms geeft het me wel eens stress als ik weer niet op tijd een blogpost live heb, terwijl ik dat wel graag wil. Of als er dan amper iemand reageert op mijn blogpost. Terwijl ik zelf ook niet meer overal op reageer, dus eigenlijk is het raar dat ik me daar dan druk over maak.
Beheersbaar houden
Heel lang zag ik er geen probleem in om altijd online te zijn, want ik zag vooral de positieve kanten van mijn telefoon en sociale media. Het heeft mijn wereld zo’n enorme stimulans gegeven, zoveel socialer gemaakt. Juist ook buiten de wereld van de beeldschermen. Maar steeds vaker merk ik dat ik af en toe behoefte heb aan rust. Even geen schermen om op te kijken, even weg van de voortdurende prikkels die sociale media met zich meebrengen. Eventjes niet kijken hoeveel likes een Instagram foto krijgt. Gewoon focussen op de mensen met wie ik ben. Omdat ik merk dat zij het ook prettig vinden als ik mijn telefoon heel eventjes buiten bereik houd.
Op zulke momenten kom ik er achter dat het eigenlijk heel lekker is om gewoon met een tijdschrift en een kop thee op de bank te zitten. Mijn hoofd komt er echt van tot rust. En tegelijkertijd vind ik het heel erg moeilijk, juist omdat het gebruik van mijn smartphone zo automatisch is geworden. Het keyword is balans en daar moet ik naar op zoek. Af en toe de telefoon eens in de la of in mijn tas houden. Goed afwegen wanneer wel of wanneer niet. Misschien moet ik allereerst maar eens een wekker gaan kopen. Daarmee start ik mijn dag vast al op een andere manier.
Hoe houd jij je smartphone gebruik beheersbaar?
Volg je me al op een van deze sociale netwerken?
Bloglovin’ – Twitter – Instagram
Goed stuk. Zelf volg ik ook het programma van de dollende dertiger en stiekem is het heel herkenbaar. Het is goed om na te denken of het nog allemaal beheersbaar is.
Ik kijk ook heel vaak op mijn telefoon, maar ik neem hem niet mee naar de slaapkamer. Hoera voor een ouderwetse wekker. Maar dat neemt niet weg dat ik ’s ochtends wel al heel snel de Ipad of telefoon er bij neem om dingen te checken. We zouden allemaal wel met een beetje mlnder kunnen.
Heel goed stuk, Amy! Het beschrijft ook precies hoe ik erin sta. Het heeft mij zoveel moois opgeleverd, maar die balans vonden is lastig. Het gebeurt me de laatste tijd wel vaker dat ik Twitter open en dat de laatste tweet dan meer dan 1/2/3 uur oud is, terwijl ik het eerst vrijwel nooit tot een uur liet komen. Goed teken :)
Haha, dat is inderdaad een goed teken! ;-) Zo worden we langzaam allemaal een stukje bewuster :-)
Leuk artikel! Social Media is een beetje mijn passie, ben zelfs net een opleiding SoMe gestart dus automatisch ben je er dan veel tijd mee kwijt.
Wel leg ik bewust de telefoon aan de kant als ik met mijn vriend of met vriendinnen aan tafel zit.
Leuk dat je via Twitter zoveel contacten opgedaan hebt!
Ik zag de aflevering ook en sta met mijn telefoon op en ga ermee naar bed. Ik merk wel dat ik er minder op gefocust ben maar beheerst nog wel een groot deel van mijn leven. Balans is het belangrijkste en dat gaat mij redelijk goed af.
Goed van je Anita! Ik ben nog een beetje zoekende naar die balans maar het feit dat ik er bewust mee bezig ben helpt al enorm denk ik :-)
Heel goed geschreven, en interessant ook! Ik probeer altijd een beetje de balans te zoeken, en dat ik zo bewust mee bezig ben helpt wel denk ik, want ik heb wel heel vaak de drang haha!
Wat mooi dat Twitter je zoveel gebracht heeft! Heel tof! Hoewel ik regelmatig online ben vind ik mezelf niet social media of telefoon verslaafd. In het weekend kijk ik heel weinig op mijn telefoon, echt heel weinig. Doordeweeks gebruik ik ‘m meer.
Pfff… na onze vakantie in Oostenrijk, nu een maandje geleden, had ik me voorgenomen om minder online te zijn. Gewoon 1 of 2 avonden in de week offline zodat ik eindelijk weer eens toe kwam aan lezen. Nu een maand later kan ik niet zeggen dat het is gelukt. In tegendeel juist… ik blijf online, blijf nieuwsgierig naar wat er zoal gebeurt. Wel merk ik dat als we weg zijn, zoals bv een wandeling ergens in de natuur, dat het me dan juist niet boeit dat ik niet online ben. Natuurlijk maak ik dan wel foto’s die ik later post maar op dat moment zelf ben ik er totaal niet mee bezig maar eenmaal thuis… tja, dan wordt het lastig.
Ik kan zelf best goed van mijn telefoon afblijven. Ook heb ik pasgeleden een social media vrije week gehouden, en ook dat hield ik verbazingwekkend goed vol. Voor mij is het gewoon iets wat ik leuk vind en iets wat als een soort hobby voelt.
Ik ben niet zo verslaafd aan mijn telefoon en zou ook goed zonder kunnen. Het online zijn dat herken ik dan wel meer, maar dan denk ik in de zin van dat ik mij schuldig voel naar jullie toe als ik niets van mij laat horen. Lastig ja, eigenlijk hebben wij twee “levens”. Een leven online en een leven daarbuiten, maar hoe zorg je ervoor dat je beiden op een gezonde manier combineert? Lastig!
Ik kan zeker goed zonder telefoon, maar betrap me er zelf op dat ik Whatsapp, mijn email en Instagram wel erg veel per dag bekijk. Ik wil graag op vaste tijden, ’s avonds niet meer met mijn telefoon bezig zijn :-)
Het is echt de wereld waar in we nu leve . Vrijdag was ik ook bij een concert en dan zie je constant allemaal mensen foto’s maken om ze vervolgens op sociaal media te delen. Dat stoort mij echt, geniet gewoon van het concert mensen.
Maar ook als ik bij de metro sta en ik zie verder op iemand een beetje verloren er bij staan, dan is iedereen te druk met zijn telefoon.
Ik ben daarom vorig jaar flink gaan minderen en heb mijn vaste periode dat ik kijk. En als is samen uit ben of ik kijk film/serie met mijn vriend? Dan ben ik offline, jammer mensen maar ik hecht waarde aan mensen in mijn directe omgeving ipv online.
Goed stuk! Ik heb ook wel eens het idee dat het out of control wordt, maar zolang je het niet te moeilijk vindt om je telefoon af en toe met rust te laten is er denk ik niet zoveel aan de hand. Ik vind het verder vooral heel erg nuttig en fijn dat je op die manier gemakkelijk met mensen in contact kunt blijven!