Valentijnsdag: onzin of echt romantisch?

Winkels liggen vol met roze prullaria en snoepgoed in de vorm van hartjes en mijn mailbox overstroomt al een week of twee door mails waarin cadeaus voor geliefden worden aangeprezen met hoge kortingen. Over twee dagen is het zover: Valentijnsdag. Deze feestdag is van origine een dag waarop je anoniem je liefde kon uiten, maar lijkt steeds meer commercieel uitgebuit te worden (maar welke feestdag niet eigenlijk?). Anno 2016 lijkt het dan ook meer een soort romantisch Sinterklaasfeest dat draait om cadeau(tje)s geven, in plaats van heimelijke liefdes. Is Valentijnsdag complete onzin of echt romantisch?

Ik denk dat ik best wel een romantisch persoon ben / kan zijn. Zo doe ik soms een briefje in de koffer van mijn vriend als hij op reis moet voor zijn werk en houd ik er ook van om zo nu en dan spontaan een klein cadeautje te kopen. Ik geniet bovendien intens van zaterdagavonden op de bank met All you need is love of een zoetsappige romcom op zijn tijd. Valentijnsdag heb ik echter nooit zo goed begrepen. Het idee dat je speciaal op die ene dag je liefde uitspreekt (vaak door middel van een hele lading aan gekochte rommel die vervolgens ergens in de kast verdwijnt) vind ik een beetje gek, want zou je dat beter niet gewoon het hele jaar door doen?

Op mijn middelbare school kon je in de week voor Valentijn vaak rozen kopen die dan werden rondgebracht in de klassen. De helft van die rozen werden door vriendinnen naar elkaar gestuurd (dat deed ik zelf ook wel eens) en de andere helft werd door stelletjes aan elkaar gegeven. De weinig populaire kinderen uit de klas gingen altijd met lege handen naar huis en dat stond mij altijd enorm tegen. Uiteindelijk werd de actie om die reden volgens mij ook afgeschaft op school. Nu ik ouder ben en al enkele jaren een relatie heb trekt Valentijnsdag me nog steeds niet zo, mede door de commercie erachter. Ik geloof niet dat mijn vriend gelukkig wordt van een roze knuffel met de tekst ‘I love you’ erop en zelf ben ik ook niet teleurgesteld als hij niets doet. Het is niet dat ik het niet leuk vind als hij iets liefs doet (juist wel!) maar dat hoeft van mij niet samen te hangen met deze ene dag in het jaar. Volgende week kennen mijn vriend en ik 4 jaar en zulke jubilea vind ik persoonlijk mooier om even bij onze relatie stil te staan.

Toch besloot ik het ook eens van de andere kant te bekijken. Iedereen voelt zich graag speciaal en geliefd. Daarnaast is Valentijnsdag een vaste dag in het jaar, waar mensen naar uitkijken en zich op verheugen (echt een beetje zoals Sinterklaas dus). Die combinatie maakt het dus eigenlijk een perfecte gelegenheid om de mensen om je heen wat aandacht te geven. Het leven is immers al zo kort en onvoorspelbaar en aan je geliefden vertellen dat je om ze geeft kan nooit kwaad. Nee, natuurlijk hoeft het niet op deze dag, maar waarom ook niet? Dat hoeft niet met cheesy cadeaus, maar een simpel berichtje en kaartje volstaat. Kleine moeite, groot gebaar. Of ga gewoon eens lekker iets doen dat jij leuk vindt. Lekker shoppen in de stad en jezelf blij maken met nieuwe items, lekker uitgebreid koken, of samen met vriendinnen of je zus een suffe film kijken met veel te veel popcorn. Doen wat je leuk vindt, alleen of met geliefden. Genieten van de kleine dingen. En daarom eten M. en ik de chocoladehartjes van deze foto gezellig met zijn tweetjes op. Omdat chocolade lekker is, Valentijn of niet. ;-)

Vier jij Valentijnsdag? En op welke manier doe je dit dan?