Afgelopen donderdagavond was ik aanwezig bij een concert van het London Philharmonie Orchestra en het waanzinnige viooltalent Ray Chen. Samen voerden zij Brahms’ Vioolconcert en Symfonie nr 1 uit, waarbij Chen als solist adembenemend speelde. Zijn mimiek tijdens het spelen is fascinerend. Ik ken niet veel twintigers die regelmatig naar klassieke muziek luisteren, maar op zulke avonden zou ik ze graag de zaal intrekken. Genoten! Er is echter één ding dat mij al jaren stoort tijdens klassieke concerten en dat fenomeen lijkt alleen maar toe te nemen. De dirigent geeft de maat, de violen zwellen aan en dan… het kuchje.
Wie regelmatig naar een klassiek concert gaat zal het wel herkennen: tussen de verschillende delen van een muziekstuk wordt uitbundig gehoest. Maar niet alleen tussen de delen; ook gedurende het concert op soms cruciale punten vinden mensen het nodig om even een kuchje te laten horen. Uit onderzoek is gebleken dat er tijdens zo’n concert zelfs twee keer vaker gehoest wordt dan in het ‘echte leven’. Dat lijkt wel te kloppen, want in de pauze of na afloop hoor je ineens niemand meer kuchen. No joke. Diezelfde onderzoeken probeerden trouwens ook de reden te achterhalen voor dat hoesten: is het echt kriebelhoest (wat logisch is als je verkouden bent.. dan hoest je gewoon), of is het om de plotselinge stiltes in verschillende delen van muziek te doorbreken? Of een manier om mee te doen met de muziek? Die eerste verklaring lijkt logisch, maar tegelijk haast onmogelijk, want begint er een iemand te kuchen volgt 1 seconde later een compleet hoestconcert door de hele zaal, onafhankelijk van de tijd van het jaar. Actie, reactie. Zoiets.
Waarom dit stukje tekst? Het is zeker niet bedoeld als klaagzang, maar wel als een uiting van oprechte verbazing. Waarom lieve mensen? Waarom is het zo moeilijk om twee keer drie kwartier gewoon stil te zijn? Het voelt voor mij hetzelfde als lekker doorpraten tijdens een akoestisch optreden van een singer songwriter. Dat doe je ook niet, toch? Ook artiesten ervaren het kuchje als vervelend. Het Nederlands Philharmonisch orkest heeft er zelfs een stukje over geschreven in de FAQ op hun website. Ik was zelf ooit bij een pianoconcert dat werd stilgelegd omdat de pianist zich niet meer kon concentreren door het gehoest. Maar ook als toehoorder is het irritant, want het verstoort de magische beleving van muziek enorm. Je kunt soms beter een cd aanzetten. Mijn remedie? Neem Smint, zoute dropjes, pepermuntjes of wat dan ook mee. Zorg dat je die dan klaar hebt liggen en niet nog uit een doosje of ritselend zakje hoeft te halen. Dat voorkomt een droge mond en keel en scheelt enorm in ergernis. Van bezoeker en muzikant. Iedereen een fijne avond! ;-) Geniet ervan!
Ga jij wel eens naar klassieke concerten? Stoor je je hier ook zo aan of heb je misschien een verklaring voor ‘het kuchje’ fenomeen?
Oh ja, het is trouwens niet alleen bij klassieke concerten, maar pratende mensen tijdens (zelfs intieme) optredens zijn ook zo bloedirritant. Ik kan me er echt aan ergeren. Als je veel hoest, neem dan inderdaad voorzorgsmaatregelen en laat tijdens de stilte de muziek tot je doordringen in plaats van de stilte te willen doorbreken met een kuchje. En als je aan je medeconcertganger wil laten weten wat je die week allemaal gedaan hebt, ga dan voor het concert lekker een hapje eten, praat bij en zorg dat je je mond houdt tijdens het optreden ;-)
Ik houd van klassieke muziek. Ga waarschijnlijk binnenkort naar het Requiem van Fauré luisteren in Tivoli.
Nu je het zegt, komt het me opeens heel bekend voor. Klassieke concerten zijn niet altijd mijn smaak, maar ik ga wel graag naar de opera. En dan gaan inderdaad de pepermuntjes mee. ?
Ik ga er zelf nooit heen, maar kan me voorstellen dat het erg vervelend is. Zit je lekker te genieten…
Ik ga niet naar klassieke concerten maar ik ken wel het idee van het kuchje. Wanneer mensen die aan yoga doen op het einde in de lijkhouding moeten liggen en dus alleen mogen ademen, gaat ook van alles jeuken en kan je bijna niet anders dan bewegen. Denk dat het een beetje in dezelfde lijn ligt: mensen kunnen goed stil zitten als ze zelf willen maar als het moet, is het opeens een probleem.
Yep, ergerlijk!!! Maar het schijnt / lijkt te komen uit een zekere nervositeit juist datgene te voorkomen / tegen te houden wat op de zenuwen werkt van toehoorders en musici.