De term Generatie Y is op dit blog al vaker gevallen. Het is de generatie die nog weet hoe het is om met vaste telefoons en in telefooncellen te bellen, maar ook de internetbubbel bewust meemaakte en die de mobiele telefoon heeft zien (opkomen en) veranderen van maatje koelkast tot de smartphone die het nu is. Op dit moment is mijn – en ons – leven volledig voorzien van de laatste technologische snufjes.
Ik stream de series die ik wil zien van Netflix naar mijn televisie op het moment dat ik ze wil zien en als ik ergens naartoe ga check ik de route niet van tevoren omdat mijn telefoon me op elk moment kan vertellen hoe ik ergens kom en hoelang dat gaat duren. Alles wat ik wil hebben bestel ik met enkele muisklikken en afgezien van de deur openen als de postbode die spullen komt brengen hoef ik er weinig moeite voor te doen. En voor mij het belangrijkste: ik ben altijd op de hoogte van wat er in de wereld speelt. Omvangrijke gebeurtenis? Mijn telefoon vertelt me alles door realtime pushberichten en via Twitter lees ik de rest. Ik hoor collega’s wel eens zeggen: ‘Oh, dat zie ik vanavond op het acht uur journaal wel’ en bedenk me dan dat ik al heel lang het journaal niet meer nodig heb als informatievoorziening.
Soms merk ik aan mezelf dat het me stoort dat ik bijna als een verslaving mijn telefoon bij me houd, bang om iets te missen. Zelfs als ik bijvoorbeeld op vakantie ben. En toch vind/vond ik het lastig daar verandering in te brengen, hoewel ik steeds meer las over een dag per week offline gaan en hoe je dat in praktijk kon brengen. Toen ik gisterochtend in bed lag besloot ik het te doen en te zien hoe ver ik kwam. Ik verstuurde nog een tweetje en daarna gooide ik mijn telefoon in mijn tas. Op zich deed ik daarna niet veel bijzonders. Ik las een paar hoofdstukken in mijn boek, deed wat boodschappen, kocht een prachtige nieuwe OPI nagellak en ging gezellig even langs bij mijn moeder. Ook poetste ik de badkamer grondig, iets dat al veel te lang op mijn to do-lijstje stond. Mijn zusje kwam ’s avonds langs, samen met mijn broer en zijn vrouw en we aten uitgebreid en speelden Catan – Zeevaarders. Al met al een erg productieve en gezellige dag.
Uiteindelijk lukte het me niet om helemaal offline te gaan na mijn Twitterberichtje ’s ochtends. Tijdens de boodschappensessie ’s middags moest ik weten tot hoe laat een bepaalde winkel open was om mijn route te bepalen… Google was my best friend. En ergens in de avond zette ik nog een foto van Catan op Instagram. Maar buiten dat ging het me vrij goed af en bleek de dag ineens veel meer productieve uren te bevatten dan normaal. Ook merkte ik dat het me rust gaf omdat ik even los kwam uit de voortdurende informatiestroom. Voor mij was echter het belangrijkste dat ik merkte dat ik veel bewuster contact maakte met de mensen om me heen, omdat ik niet voortdurend (onbewust) met mijn telefoon bezig was. Een interessante ervaring die ik vooraf niet zo had ingeschat. Hoewel het niet voor 100% was, deed een dag bijna helemaal offline me best goed. Ik heb er van geleerd en ga dit absoluut nog eens doen. En dan helemaal.
Q: Houd jij wel eens bewust een offline dag en hoe ervaar je dat?
Volg je me al op een van deze sociale netwerken?
Bloglovin’ – Twitter – Instagram
Ik ben helemaal niet zo verbonden aan mijn telefoon. Ik gebruik hem eigenlijk alleen voor Whatsapp en af en toe Google. Wat dat betreft kan ik heel makkelijk een dag offline zijn, al gebruik ik mijn computer wel heel veel. Een offline dagje zou voor mij een hele dag zonder computer betekenen :)
Ik herken je gevoel volledig. Mijn telefoon is een soort verlengde van mezelf en ik heb constant de neiging er op te kijken. Mail, twitter, Facebook, Instagram. Ik wil niets missen. Gek genoeg; als ik er door bijv een verjaardag, etentje of dagje weg met mijn moeder nauwelijks aan toe kom mis ik het niet. Puur omdat ik er niet bewust mee bezig ben. Nu wat minder bewust mee bezig zijn dus.
Dat is het inderdaad, hoe bewuster je ermee bezig bent hoe meer dat ‘gemis’ is.. Herkenbaar gevoel dus!
Goed idee! Ik ga dit ook eens doen. Ben heel benieuwd hoe dat gaat bevallen.
Wat ongelooflijk goed dat je zo een offline dag hebt gedaan! Ik zou dat ook vaker moeten doen. Ik merk dat mijn telefoon een soort anti-verveel systeem geworden is. Oké ik krijg even geen prikkel, ik ga maar op mijn telefoon kijken ;)
Dat is absoluut wat ik ook merk! Hoe vaak je even een spelletje speelt of nu.nl refresht omdat je verder weinig om handen hebt..
Wat goed van je dat je dit hebt gedaan! Ik wil het binnenkort ook doen, om te proberen
Ik wil dit binnenkort ook graag een keer gaan proberen :) ik zeg nu heel overtuigd dat ik niet verslaafd ben aan men iphone maar wanneer ik zonder zou moeten, zou ik dat toch wel voelen op een bepaalde manier denk ik. Ik denk dat ik onrustiger zou zijn omdat ik iets mis? Wat heel stom klinkt maar toch…
Regelmatig, vooral in de weekenden, heerlijk rustig is dat.
Wauw, wat goed! Ik weet niet of ik het zou kunnen..
Meerdere malen per maand heb ik zo’n dag (of een paar dagen achter elkaar aan), waarop ik niet online ben. Meestal ben ik dan in het buitenland. Ik vind het heerlijk om niet bereikbaar te zijn en om me niet te ergeren aan de stomme statusupdates van mensen op facebook (“van wie mag ik 10 euro lenen voor wiet?”, nee serieus dat soort statussen zie ik regelmatig voorbij komen. Best wel triest hè?).
Ik zou het vaker moeten doen! x
ik heb wel een paar dagen bewust niet op whatsapp gekeken, een paar dagen geen schoolgezeur (wat is het huiswerk blabla) was heerlijk haha :)
Ik laat wel eens bewust mijn mobiel thuis of zet hem uit tussen 17.00 en 19.00 uur.
Even rust! En ik laat mijn iPhone momenteel ook beneden liggen, want in de slaapkamer is het toch ook wel een beetje een bron van onrust.
Goed ‘experiment’! Ik merk als ik een paar dagen zonder wifi zit, het vooral de onbereikbaarheid is die mij ongerust maakt.
Ik werk in een supermarkt, en ik leg mijn gsm dus echt in mijn kastje terwijl ik aan het werk ben. En ik moet zeggen: thuis ligt die ook vaak ergens anders dan in mijn dichte omgeving. Mensen weten me toch wel te bereiken hoor. :) En ik ben minder afhankelijk van alles. Ik vind het zelfs enorm vervelen als mensen bij me aan de kassa staan te bellen of sms’en. Hallo? Ik ben ook een mens, ik doe ook graag eens een praatje, dat is ook een deel van mijn werk?! :D ;-)
Wat bijzonder om te dit te lezen zeg. Ik denk dat we inderdaad vaak ook in de informatiestroom verzuipen. Des te belangrijker om een dagje een stapje terug te nemen. Ik heb dat meestal in het weekend als ik iets met mijn vriend of vrienden ga doen. Ik vind het dan not done om op mijn mobiel te kijken, dus dan blijft hij vaak in mijn tas. Van zo’n dag kan ik echt genieten. Ik vind het leuk om te zien dat het op jou ook zo’n positieve impact heeft. X
Wat interessant zeg! Heel erg bijzonder. Ik ben het wel echt met je eens, we zijn echt een generatie geworden die constant online zijn. Helemaal niet zo goed natuurlijk. Maar ja, ik maak me er zelf ook schuldig aan dat ik vaak op mijn mobieltje zit…
Ik doe het ook wel eens, lekker offline en de natuur in ofzo. Of met m’n neus in een goed boek. Hoewel ik het eigenlijk veel vaker zou moeten doen.
Oh en die foto op je telefoon<3 Liefde! Ik vind het echt super tof.
Een dag helemaal echt offline gaan dat lukt mij volgens mij totaal niet, eigenlijk best erg nu ik er zo over na denk….
Erg herkenbaar dit!
Heel herkenbaar dit! Een dag helemaal offline lukt mij vaak ook niet, maar ik heb regelmatig mijn telefoon gewoon compleet of stil of urenlang ergens anders liggen en dat is eigenlijk heerlijk.
Bizar hoe erg we met onze telefoons vergroeid zijn eigenlijk.. Af en toe een dagje offline zou heerlijk zijn, maar ik kan het alleen als ik op vakantie ben, gek genoeg. Wel probeer ik mijn telefoon weg te stoppen zodra ik met school of mijn blog bezig ben, dan bn ik toch ietsje productiever.